Het eiland Iona in de Schotse Hebriden trekt jaarlijks duizenden pelgrims. Ook Elleke Bal reisde ernaartoe. Ze ontmoette de Ierse heilige Columba, ontdekte de Keltische slang en bad er om te zijn als cornflakes: ‘knapperig, fris, klaar om in actie te komen.’ Zondagochtend, iets over achten. We zitten aan lange eikenhouten tafels in de refter…
van Iona’s abdij. De ontbijttafel is royaal gedekt. Ik denk aan het witte fabriekspistoletje dat in Taizé iedere ochtend wordt uitgedeeld. Hier staat versgebakken brood op tafel, ontbijtgranen, jam, stroop, pap, melk, échte boter. Voordat we beginnen pakt een van Iona’s vrijwilligers de microfoon om een gebed uit te spreken. “God, laat ons toch niet zijn als cornflakes. Broos, dun en knapperig. Laat ons zijn als pap. Warm en troostend. Vol natuurlijke goedheid. Amen.”
Na het ontbijt krijgen we taken toebedeeld. Iedere dag een half uurtje, de één stofzuigen, de ander wc’s schoonmaken, de vloeren dweilen en de gezamenlijke huiskamer opruimen. Daarna lopen we door de prachtige zuilengalerij van de abdij naar de kerk. De ochtenddienst gaat over de opstanding van Jezus en de reactie van de apostel Thomas. De voorgangster maakt een denkbeeldige rechtbank van het preekgestoelte. Daar moet Thomas zich verantwoorden. Heeft hij Jezus nu wel of niet gezien, aangeraakt? Did you, or did you not? Zo simpel is het niet, zegt Thomas uiteindelijk. “Sommige dingen moet je eerst geloven voordat je ze kan zien.”
Op Iona geraak je in no-time van de cornflakes bij God, en van de stofzuiger bij een paaspreek. Dominee George Macleod, die in 1938 de oecumenische gemeenschap op Iona stichtte, was een verbinder. Hij noemde Iona a thin place, een bijna doorzichtige plaats, “waar alleen een tissue het materiële van het spirituele scheidt”. Eind april had ik het geluk om er een week te mogen zijn, samen met een groep reizigers uit Den Haag, young professionals en studenten uit de hele wereld. Als u altijd nog een keer naar Iona hoopt te gaan, dan wil ik niet teveel van uw beeld inkleuren. U kunt hier altijd nog stoppen met lezen. Maar mocht u verder gaan, weet dan dat Iona voor iedere pelgrim anders is. Dit is een stukje van mijn verhaal, de tientallen anderen die er met mij waren zullen vast iets heel anders vertellen.